Reiskostenvergoeding op grond van goed werkgeverschap?

In een recent arrest heeft het Gerechtshof te Leeuwarden uitgesproken dat ook als een contractuele verplichting van de werkgever om reiskosten aan een werknemer te vergoeden ontbreekt, deze verplichting onder omstandigheden kan volgen uit de algemene wettelijke norm van goed werkgeverschap. Arbeidsrecht advocaat Sander Schouten legt aan de hand van de uitspraak uit hoe het zit met het recht op reiskostenvergoeding, en wat de gevolgen van de uitspraak (kunnen) zijn.

Geen wettelijk recht op reiskostenvergoeding

Het lijkt vanzelfsprekend om als werknemer reiskosten vergoed te krijgen van je werkgever maar dat is het niet. Het recht op reiskostenvergoeding is namelijk niet in de wet vastgelegd. Het hangt dus af wat hierover in het arbeidscontract of de eventueel van toepassing zijnde cao (collectieve arbeidsovereenkomst) Een collectieve arbeidsovereenkomst (cao) is een schriftelijke overeenkomst waarin afspraken over arbeidsvoorwaarden zijn vastgelegd.
» Meer over cao (collectieve arbeidsovereenkomst) cao is opgenomen. Gewoonlijk is er wel iets over opgenomen, zoals een kilometervergoeding. Belastingvrij mag je werkgever een kilometervergoeding van € 0,19 geven. Als je werkgever meer vergoedt, beschouwt de belastingdienst alles wat je boven de € 0,19 per kilometer krijgt, als inkomen waarover je belasting moet betalen.

Standplaatswijziging leidt tot extra reiskosten voor werkneemster

In een recente zaak die speelde voor het hof te Leeuwarden had een werkneemster in kort geding –onder meer – reiskostenvergoeding gevorderd van haar werkgever. Werkneemster had extra reiskosten en reistijd nadat haar standplaats van Deventer in Almere was gewijzigd. Werkgever voerde aan dat werkneemster op grond van het Regelingenboek alleen dan voor vergoeding van reiskosten in aanmerking kon komen als de wijziging van de standplaats tijdelijk zou zijn. Dit was niet het geval. Vanwege bedrijfseconomische redenen was de standplaats in Almere permanent. Daar komt bij dat werkneemster eerder contractueel met werkgever is overeengekomen dat zij bereid zou zijn tot standplaatswijziging, aldus de werkgever.

Toewijzing tegemoetkoming reiskosten

Het hof overweegt dat de contractuele bepaling dat werkneemster bereid is tot standplaatswijziging binnen een redelijke woon-werkafstand niet automatisch met zich meebrengt dat, wanneer werkgever daadwerkelijk tot zo’n wijziging overgaat waardoor werkneemster extra kosten heeft moeten maken, werkgever aan zijn verplichtingen als goed werkgever heeft voldaan. Van een goed werkgever mag in een dergelijke situatie, waarin de reden voor standplaatswijziging in zijn risicosfeer ligt, enig flankerend beleid worden verwacht om de nadelige gevolgen voor de werknemer in ieder geval gedurende enige tijd te verzachten. Het hof is van oordeel dat het redelijk is dat de werkneemster enige tegemoetkoming in de extra reiskosten dient te ontvangen maar laat het definitieve oordeel aan de bodemrechter over.

Goed werkgeverschap

In het arbeidsrecht geldt de regel dat de werkgever en de werknemer verplicht zijn zich als goed werkgever en een goed werknemer te gedragen. Deze norm van goed werkgeverschap, die wettelijk is vastgelegd in artikel 7:611 Burgerlijk Wetboek,  wordt in de loop van de jaren steeds meer gebruikt om rekening te houden met dynamische ontwikkelingen in de arbeidssfeer.