Rechter-commissaris verbiedt curator te schikken. Houdt dat verbod stand?

Als er sprake is van een faillissement stelt de rechtbank een curator Een door de rechtbank aangewezen persoon die is belast met het beheer en de beschikking over het vermogen van een gefailleerde.
» Meer over curator curator aan. Vervolgens houdt de rechter-commissaris toezicht op het handelen van de curator. De curator heeft voor bepaalde handelingen, waaronder het aangaan van schikkingen met partijen op wie de boedel een vordering heeft, ook toestemming of machtiging van de rechter-commissaris nodig. In deze rechtszaak werd de toestemming voor het aangaan van een schikking door de rechter-commissaris onthouden. Tegen die beslissing werd vervolgens beroep bij de rechtbank ingesteld. Advocaat insolventierecht en tevens curator Marco Guit licht deze rechtszaak toe.

Procedure in faillissement mondt uit in schikking

In dit faillissement was de curator een procedure gestart waarin (onder meer) betaling van het tekort in het faillissement was gevorderd. Ook stelde de curator in die procedure vorderingen in tegen andere partijen dan de bestuurders, op grond van paulianeus handelen en niet-toelaatbare verrekeningen. Tijdens deze procedure zijn partijen onderling tot een schikking gekomen. In de schikking werd besloten dat er een bedrag van € 35.000,- betaald zou worden, waartegenover de curator vervolgens finale kwijting aan de door hem aangesproken partijen zou moeten verlenen.

Toestemming rechter-commissaris nodig voor schikking

Op grond van artikel 104 Fw is de curator bevoegd een vaststellingsovereenkomst De overeenkomst waarin partijen bindende afspraken maken ter voorkoming of beëindiging van een bestaande onzekerheid of een bestaand geschil.
» Meer over vaststellingsovereenkomst vaststellingsovereenkomst of schikking aan te gaan onder goedkeuring van de rechter-commissaris. Om die reden verzocht de curator de rechter-commissaris hem toestemming te verlenen voor het aangaan van de schikking ter beëindiging van de procedure. Nadat de rechter-commissaris bij de curator nog navraag had gedaan over hoe andere schuldeisers tegen die schikking aankeken, onthield de rechter-commissaris uiteindelijk toch haar toestemming aan die schikking. De rechter-commissaris was er onvoldoende van overtuigd dat er geen verhaal op een van de aangesproken partijen mogelijk was, en meende om die reden dat de procedure tegen die partij diende te worden voortgezet. Maatschappelijk gezien was dat volgens de rechter-commissaris het meest verantwoord.

Beroep mogelijk tegen beschikking rechter-commissaris

Ook het onthouden van verlening van toestemming voor een schikking door de rechter-commissaris kwalificeert als een beschikking Uitspraak in een verzoekschriftprocedure
» Meer over beschikking beschikking. Op grond van artikel 67 lid 1 Fw is van zo’n beschikking beroep bij de rechtbank mogelijk. Voor het kunnen indienen van een beroep moet een partij wel als belanghebbende in de zin van dat artikel kwalificeren. Omdat betrokkene ook schuldeiser in het faillissement was, was deze ontvankelijk in zijn beroep.

Belang van gezamenlijke schuldeisers staat voorop

Kernvraag was vervolgens of in de gegeven omstandigheden de rechter-commissaris terecht haar goedkeuring heeft onthouden aan het verzoek van de curator om toestemming te verlenen voor het aangaan van een vaststellingsovereenkomst met verzoeker ter beëindiging van de gerechtelijke procedure. De rechtbank stelde voorop dat de curator tot taak heeft de boedel te beheren en vereffenen, terwijl de rechter-commissaris daar toezicht op moet houden. Voor beantwoording van de kernvraag moest de rechtbank dus uitsluitend beoordelen of het verzoek van de curator voor toestemming voor de schikking in het belang van de boedel was.

Rechtbank: schikking in belang van de boedel

De rechtbank beantwoordt deze vraag bevestigend, en lijkt met name een punt te maken van het gebrek aan motivering van de beslissing van de rechter-commissaris. Ook speelt mee dat de twee grote schuldeisers, de Belastingdienst en de bank, met het voorgestelde wilde instemmen. Bovendien had de curator in het kader van het treffen van de schikking ook bedongen dat indien de aangesproken partij valse informatie had verschaft over zijn verhaalspositie, de schikking dan alsnog ontbonden zou kunnen worden. Volgens de rechtbank was het aangaan van de schikking dus wel in het belang van de boedel. De rechtbank vernietigde daarom de afwijzende beschikking van de rechter-commissaris en gaf de curator alsnog toestemming voor het aangaan van de schikking.