Net als bij de uitzendovereenkomst is, zijn er ook bij de payrollovereenkomst meerdere partijen betrokken. De werknemer treedt formeel in dienst bij het payrollbedrijf en het payrollbedrijf verhuurt de werknemer vervolgens aan een derde partij (de inlener). Het verschil met een uitzendbureau is dat niet het payrollbedrijf maar de inlener de werknemer werft en selecteert. Daarnaast mag de uitzendkracht alleen met toestemming van de inlener elders worden geplaatst. Het payrollbedrijf neemt alleen de (administratieve) lasten en arbeidsrechtelijke verplichtingen over van de inlener. Ook de arbeidsrechtelijke risico’s liggen bij het payrollbedrijf.
Vanaf 1 januari 2020 valt payrolling niet langer onder de definitie van de uitzendovereenkomst waardoor de flexibele regels van uitzenden niet meer gelden voor de payrollovereenkomst. Sindsdien hebben payrollwerknemers recht op dezelfde arbeidsvoorwaarden als de werknemers die rechtstreeks in dienst zijn van de inlener. Dit betekent onder andere dat de verruimde ketenregeling niet gebruikt kan worden voor een payrollwerknemer en dat er geen gebruik kan worden gemaakt van het uitzendbeding.