incassokosten

Incassokosten worden aangemerkt als schade en komen voor vergoeding in aanmerking. Denk aan de (advocaats)kosten bij het innen van vordering of het in gebreke stellen van een wederpartij De tegenpartij in een procedure of de partij met wie een contract is gesloten.
» Meer over wederpartij wederpartij. Kosten die ter voorbereiding van een procedure zijn gemaakt vallen niet onder buitengerechtelijke kosten De kosten die zijn gemaakt door een crediteur ter inning van een vordering buiten een procedure.
» Meer over buitengerechtelijke kosten buitengerechtelijke kosten. Deze kosten worden meegenomen in de proceskosten.

Op 1 juli 2012 is de Incassowet en het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten in werking getreden. Deze nieuwe wet beoogt consumenten en eenmanszaken te beschermen tegen het in rekening brengen van te hoge incassokosten.De incassowet normeert de incassokosten van geldvorderingen, waarbij de hoogte van de incassokosten wordt vastgesteld aan de hand van een percentage van de hoofdsom van de vordering.

Naarmate de hoofdsom van de vordering hoger wordt, wordt het percentage trapsgewijs lager. Bij deze normering geldt tevens een minimumbedrag en een maximumbedrag. Voor een hoofdsom tot € 2.500,- bedragen de incassokosten 15%, met een minimum van € 40,- (!); voor de volgende € 2.500,- 10%, en voor de volgende € 5.000,- 5%, zodat hoofdsommen tot € 10.000,- het maximum € 875,- bedraagt. Tussen de € 10.000,- en de € 200.000,- bedragen de incassokosten 1% (derhalve een maximum van € 2.775,-), en voor alles boven de € 200.000,- 0,5%, tot een maximum van € 6.775,-. Doordat deze staffel nu wettelijk is vastgelegd, is het voor partijen veel duidelijker welke incassokosten in rekening gebracht mogen worden. Vragen over de redelijkheid van de hoogte van de incassokosten hoeven in principe niet meer aan de rechter te worden voorgelegd (zoals voorheen het geval was).