De Incassowet 2012 (ingegaan op 1 juli 2012) normeert de
incassokosten
Kosten die zijn gemaakt bij de incassering van een vordering.
» Meer over incassokosten
incassokosten van geldvorderingen, waarbij de hoogte van de incassokosten wordt vastgesteld aan de hand van een percentage van de hoofdsom van de vordering. Naarmate de hoofdsom van de vordering hoger wordt, wordt het percentage trapsgewijs lager. Bij deze normering geldt tevens een minimumbedrag en een maximumbedrag.
De Incassowet vervangt onder meer de oude regeling met betrekking tot incassokosten, het rapport Voor-werk II. Van de in de wet vastgestelde percentages mag niet ten nadele van de
consument
Een natuurlijke persoon die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf.
» Meer over consument
consument worden afgeweken. Bij zakelijke relaties mag wel van de wet worden afgeweken, hetgeen ook regelmatig gebeurt in algemene voorwaarden.
Bij bedrijven is de vergoeding direct opeisbaar als de betalingstermijn is verstreken. Bij consumenten dient eerst een
sommatie
Een schriftelijke aanmaning om binnen een bepaalde termijn een contractuele of wettelijke verplichting na te komen.
» Meer over sommatie
aanmaning verstuurd te worden waarin de consument wordt gewezen op de gevolgen van niet tijdig betalen. In de aanmaning dient ook een betalingstermijn van veertien dagen te worden opgenomen. Direct na het verstrijken van deze termijn is de vergoeding opeisbaar.